~Sint moet eerst ff naar een ander adresje, maar over een uurtje komt hij bij jou langs om te checken hoe stout jij bent ~
Jaap, mijn lief-sinds-drie-weken, speelt vanavond Sinterklaas bij zijn familie, voor zijn neefjes. Ik smelt als ik zijn sms’je lees. Ik voel me ineens erg ondeugend.
~ Laat uw paard maar buiten staan, en hou uw sintenpak maar aan! ~ Instrueer ik hem.
Jaap, mijn lief-sinds-drie-weken, speelt vanavond Sinterklaas bij zijn familie, voor zijn neefjes. Ik smelt als ik zijn sms’je lees. Ik voel me ineens erg ondeugend.
~ Laat uw paard maar buiten staan, en hou uw sintenpak maar aan! ~ Instrueer ik hem.
Het cadeautje dat ik voor hem kocht leg ik op het kussen in mijn zojuist verschoonde bed, en ik neem nog even snel een douche. Net als ik klaar ben met optutten wordt er hard op de voordeur gebonsd. Van schrik schiet ik bijna uit met mijn lippenstift, en glimlach. Ik werp een laatste blik in de spiegel en knoop mijn zwartsatijnen kamerjasje dicht. Op blote voeten loop ik naar de voordeur.
‘Sinterklaas!’
Z'n outfit, geweldig. En die bril! Hij is amper herkenbaar. Wat lijkt hij groot met die mijter op zijn hoofd.
‘Dag Carolien,’ zegt hij met verdraaide stem. En dan, met een blik op mijn satijnen niemendalletje: ‘Sint komt geloof ik wat ongelegen’.
‘Ik kom net uit bad Sinterklaas, maar kom binnen!’ Ik trek hem aan zijn rode mouw mee de kamer in en duw hem resoluut in een stoel.
‘Maar…’ zijn stem klinkt nu een beetje schor, hij speelt zijn rol met verve, mijn stoute Sint. ‘Ik kwam eigenlijk alleen even wat lekkers langsbre...’
‘Jaja, ssssst.. .’ Ik buk me naar hem toe en leg eventjes streng mijn vinger op zijn wit-bebaarde mond.
Langzaam knoop ik dan mijn zwarte badjasje open en laat die nonchalant op de grond glijden, terwijl ik in mijn vuurrode Christien le Duc-setje mijn heupen voor hem ronddraai.
‘Zal ik even op schoot komen zitten, Sinterklaas?’ vraag ik met overdreven kleine-meisjesstem.
Zijn ogen worden groot achter de brillenglazen. ‘Eh…. Carolien’, Sinterklaas rukt zijn baard en mijter van zijn hoofd.
Die bril, die stem, tergend langzaam dringt het besef door… Dit is mijn overbuurman Kees.
‘Carolien, ik… eh… kwam terug van een sintklus. Ik zag licht bij je branden dus ik dacht… eh… Leuk... ? verrassing…?’
Z'n outfit, geweldig. En die bril! Hij is amper herkenbaar. Wat lijkt hij groot met die mijter op zijn hoofd.
‘Dag Carolien,’ zegt hij met verdraaide stem. En dan, met een blik op mijn satijnen niemendalletje: ‘Sint komt geloof ik wat ongelegen’.
‘Ik kom net uit bad Sinterklaas, maar kom binnen!’ Ik trek hem aan zijn rode mouw mee de kamer in en duw hem resoluut in een stoel.
‘Maar…’ zijn stem klinkt nu een beetje schor, hij speelt zijn rol met verve, mijn stoute Sint. ‘Ik kwam eigenlijk alleen even wat lekkers langsbre...’
‘Jaja, ssssst.. .’ Ik buk me naar hem toe en leg eventjes streng mijn vinger op zijn wit-bebaarde mond.
Langzaam knoop ik dan mijn zwarte badjasje open en laat die nonchalant op de grond glijden, terwijl ik in mijn vuurrode Christien le Duc-setje mijn heupen voor hem ronddraai.
‘Zal ik even op schoot komen zitten, Sinterklaas?’ vraag ik met overdreven kleine-meisjesstem.
Zijn ogen worden groot achter de brillenglazen. ‘Eh…. Carolien’, Sinterklaas rukt zijn baard en mijter van zijn hoofd.
Die bril, die stem, tergend langzaam dringt het besef door… Dit is mijn overbuurman Kees.
‘Carolien, ik… eh… kwam terug van een sintklus. Ik zag licht bij je branden dus ik dacht… eh… Leuk... ? verrassing…?’
Dit verhaaltje werd geschreven naar aanleiding van een schrijfopdracht:
In dit verhaal worstelt het personage met een surprise of iets anders Sinterklaas-gerelateerd. Maximaal 300 woorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten