woensdag 31 mei 2017

Gebedje (99 woorden verhaaltje)

‘Zeg je nog wel een gebedje voor oma?’ Mijn moeder kwam me - uiteindelijk toch - instoppen. Ik was vijf. En boos, allesverzengend boos. Op iedereen en vooral op mijn moeder die me voor straf naar bed had gestuurd.

‘NEE!’ riep ik dan ook hevig snikkend, zekerheidshalve toch maar gevolgd door een driftig ‘ONZELIEVEHEER MAAK OMA BETER!’ 
Ik betwijfelde sterk of onzelieveheer zo’n wan-gebed wel zou verhoren. Of misschien, voor straf, juist niet.

Met verstikte stem wekte mijn moeder me ’s ochtends. ‘Nou heb jij gisteravond nog wel zo goed gebeden…en nu is oma toch dood’.
En ik dacht: Zie je wel…




Homo Sapiens (99 woorden verhaaltje)


Elf  jaar geleden komt ie thuis met die Karel. ‘Pap, mam, dit is hem’. Dat was wel effe slikken. Maar je accepteert het. Karel, Boris en alles erna. Het blijft toch je kind hè?

Komt ie daarnet binnen met zijn nieuwe vlam … Alicia. Een vrouw! Enne, neem-me-effe-nie-van-kwalijk, wát voor eentje! Je mag het natuurlijk niet zeggen maar ik dacht het toch: Zou hij dan tóch…eindelijk…?

Zegt ie net in de keuken: ‘Vroeger heette ze Albert’.
 Ik denk: Huh? Ik zeg: ‘En wat ben jij dan nu?’
Zegt ie: ‘Ehhhm… Méns?’

Sja…. Leg dat maar eens uit aan de buren…




Stemmetje (99-woorden verhaaltje)


Bij zes seconden open ik mijn ogen, stuur met bonkend hart naar rechts en zet de auto stil op de vluchtstrook.

Dat waren er geen acht hè…’ treitert het stemmetje. ‘Nu moet je voor straf de volgende keer twaa…’ 
‘Nu moet jij goddomme eens goed luisteren!’ schreeuw ik. ‘Dit zijn geen spelletjes meer! Als jij zo doorgaat, gaan wij naar de dokter. En je weet wat dat voor jou betekent!’
Het stemmetje zwijgt beledigd. Trillend geef ik gas en voeg weer in.

Vier seconden dan,’ fluistert ze vals. ’En oké oké, alleen als er niemand vlak voor je rijdt...