donderdag 1 november 2018

Dertien



Zachtgeel was hij, met een subtiel kantje langs de cups. Als ze haar mouw wat omlaag trok zag je het satijnen schouderbandje. De kussentjes toverden heuveltjes onder haar strakke shirt.

Ze vertrok zonder jas en nam de lift naar beneden.  Op de vijfde stapte hij in, de benedenbuurman die op John Travolta leek. Hij floot zachtjes. ‘Zo, jij wordt al een hele meid hè?’
Met ingehouden adem staarde ze naar de vloer, de eindeloze seconden tot de begane grond. Maar die middag zweefde ze over straat, schouders naar achteren, neus in de lucht en een onbestemde kriebel in haar buik.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten