vrijdag 16 november 2018

Thuis



Als de verhuiswagen volgeladen wegrijdt sluip ik nog een keer door de holle kamers. Streel het kobaltblauwe raamkozijn waar een streepje wit doorheen schijnt dat ik ooit, toen, vergat mee te verven. Geef een tik tegen de douchekraan die anders blijft lekken. Snuif de kruidengeur op in een leeg keukenkastje. Mijn geur. Trek de voordeur achter me dicht en loop de straat uit. Mijn straat. De sleutels haal ik alvast los voor de overdacht, straks.

Twee weken later is onze nieuwe woning een paleisje.
‘We zijn er echt op vooruitgegaan,’ zegt mijn lief.
‘Ja, zeker,’ zeg ik. ‘Maar gaan we nu weer naar huis?’



Geen opmerkingen:

Een reactie posten