Op tafel loopt een mier. Denkbeeldig zoom ik in, dieper en dieper tot ik
net zo klein ben, en wandel een stukje met hem op. Hoewel hij een enorme balk
met zich meesjouwt heeft hij er flink de pas in, ik moet rennen om hem bij te
houden. Straks zal hij vermoeid thuiskomen. ‘Ha papa!’ ‘Hallo kindjes, dag
schat, het zit er weer op voor vandaag. Wat eten we?’
Ik zoom weer uit.
Op tafel loopt een mier. Met één duimdruk kan ik hem naar de
mierenhemel sturen. Of niet. Het is aan
mij.
Even waan ik me God.
Even waan ik me God.
Op tafel lopen honderden mieren ......
BeantwoordenVerwijderenLeuk verhaaltje en gedachte
Ja Peter bij Robert zitten er hele volkeren in sommige plantenbakken... Als het de spuigaten uitloopt 'doen' we daar dan iets aan. Iets met wit poeder uit een potje waar een doodshoofdje op staat... Met pijn in het hart, dat wel. Voelt toch een beetje als genocide... :(
BeantwoordenVerwijderen